U posljednjem periodu ponovno je oživljena velikosrpska težnja srpske buržoazije, koja je uvek imala istorijske pretenzije. Smatrajući konfliktno okruženje stvoreno ruskom invazijom na Ukrajinu pogodnim za poduzimanje koraka prema tom cilju, srpska buržoazija sa Vučićevom vladom traži novu avanturu.

Struggle against Warmongering in the Balkans

Navodi se da su napetosti splasnule Vučićevom izjavom da su Srbi na severu Kosova počeli da ruše neke barikade koje su postavili, no situacija se nije u potpunosti promenila jer razlozi sukoba imaju jake korene.

Čini se da se Vučić okomio na Kosovo, gde rasističke šovinističke srpske nacionalističke bande, četnici ne miruju. Počeo je da stvara napetosti s Kosovom raspoređivanjem trupa na granici. Srpska buržoazija, koja ima dobre odnose s mađarskim Orbanom i ekstremnom desnicom u novoj talijanskoj vladi – koji takođe bacaju oko na delove bivše Jugoslavije, pretpostavlja da aneksijom delova Kosova i drugih zemalja na Balkanu može stvoriti “veliku Srbiju”. Vučić korak po korak pokušava da ostvari san velikosrpske buržoazije zajedno s reakcionarima u Crnoj Gori, Hrvatskoj, Bosni.

Koliko god Srbija bila moćna država Balkana, nacionalizam srpske buržoazije i težnja za “Velikom Srbijom” nije za potcenjivanje. Ova orijentacija srpske buržoazije, koja se posebno uzdigla pre Prvog svetskog rata, stalno je predstavljala ozbiljan problem na Balkanu. Nacionalistički zanos srpske buržoazije, koji je Tito ponovno pokrenuo odmah nakon oslobođenja Jugoslavije, nastavio se represijom nad narodima okupljenim u toj zemlji, koju je otrgao od jedinstva sa zemljama poznatim kao narodne demokratije. Dominacija modernog revizionizma otvorila je put SSSR-u, Jugoslaviji, a potom i svim balkanskim i istočnoevropskim zemljama, osim Albanije nekoliko decenija, da otvoreno prihvate kapitalistički poredak eksploatacije; to je dovelo do sloma i raspada tih revizionističkih zemalja. Dok su buržoazije balkanskih zemalja, prvenstveno srpska buržoazija, koja je kao rešenje smatrala kolaboraciju s američkim, evropskim, ruskim i kineskim imperijalistima, izazivala suparništvo i sukobe među narodima, širila neprijateljstvo među narodima izazivanjem nacionalnih razlika kako bi ojačali svoju hegemoniju u regiji. Devedesetih godina prošlog veka, u uslovima nacionalnog ugnjetavanja srpske buržoazije, raspirujući nacionalizam i potpirujući nacionalne razlike, NATO bombardovanje Jugoslavije, koje je zemlju odvelo u propast, bilo je lako, ali krvavo. Velikosrpska agresija pod vođstvom Miloševića i raspad Jugoslavije doveli su do zaoštravanja i širenja rivalstava i nacionalističkih sukoba balkanskih buržoazija.

Balkan se ne sme ponovo pretvoriti u polje sukoba i rata. Rata koji bi neizbežno uticao na sve evropske radnike i narode.

Buržoazije balkanskih zemalja, posebno srpska buržoazija, u saradnji s imperijalistima i uz potporu ostataka revizionizma – moraju biti sprečeni da uvuku narode u nove nacionalističke sukobe. Balkan ponovo ostaje središte sukoba između imperijalističkih sila. SAD/NATO “štite” Kosovo za svoje vlastite interese – a ne slobodu Albanaca i drugih naroda na Kosovu – a mnoge balkanske države danas su članice NATO-a i imperijalističke EU, koje koriste sukobe i podstiču prozapadne imperijalističke snage u regiji. Ruski imperijalizam nastoji da proširi svoj uticaj potpirivanjem sukoba, te podupiranjem i podsticanjem srpskog šovinizma.

Odgovornost leži na radničkoj klasi i narodima Balkana, s njihovim komunističkim, revolucionarnim i progresivnim organizacijama.

Kao evropske partije Međunarodne konferencije marksističko-lenjinističkih partija i organizacija (CIPOML), potvrđujemo da smo uz balkanske narode i revolucionare koji će izneti zahtev za mir i bratstvo protiv šovinizma, ratnog huškanja i fašizma. Rešenje je u socijalizmu protiv kapitalizma, stvarnoj nezavisnosti, političkoj demokratiji protiv fašizma, te jednakosti nacionalnih prava i međunarodnom jedinstvu i solidarnosti radničke klase i naroda protiv buržoaskog nacionalizma i svakog imperijalizma.

CIPOML, evropske partije i organizacije
– Organizacija za izgradnju Komunističke radničke partije Nemačke (Arbeit Zukunft)
– Komunistička partija Albanije
– Radnička komunistička partija – Danska
– Radnička komunistička partija Francuske
– Komunistička platforma Italije
– Revolucionarni savez rada, Srbija – RSRS
– Komunistička partija Španije (marksističko-lenjinistička)
– Radnička partija (EMEP), Turska
– Marksističko-lenjinistička revolucionarna grupa, Norveška
– Pokret za reorganizaciju Komunističke partije Grčke 1918-1955. (Anasintaxi)

Jedinstvo i borba – 45. broj (novembar 2022.)